Σαράντος Καργάκος, φιλόλογος, συγγραφέας - Προς ένα νέο ΟΗΕ (Οργανισμό Ηνωμένων Ελλήνων)

Σαράντος Καργάκος, φιλόλογος, συγγραφέας Προς ένα νέο ΟΗΕ (Οργανισμό Ηνωμένων Ελλήνων) Συνέντευξη (Απόσπασμα) Εκπομπή «Εκ βαθέων» Γράφει ο Γιάννης Παπαγεωργίου, φιλόλογος, Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας Γιάννης Παπαγεωργίου : Καλεσμένος μας σήμερα είναι ο φιλόλογος, συγγραφέας και προπάντων μαχητής του Ελληνισμού, ο κ. Σαράντος Καργάκος. Το θέμα μας είναι «Προς έναν νέο ΟΗΕ». Μη φανταστείτε κάποιον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Αυτό στο οποίο αναφέρεται είναι ένας Οργανισμός Ηνωμένων Ελλήνων. κ. Καργάκο μιλήστε μας για το θέμα αυτό. Σαράντος Καργάκος : κ. Παπαγεωργίου φυσικά δεν επιζητούμε να υποκαταστήσουμε τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, αυτό που εγώ ζητώ είναι ένας Οργανισμός Ηνωμένων Ελλήνων. Αυτός ο Οργανισμός δεν θα περιλαμβάνει μόνο τους Έλληνες της Ελλάδος, αλλά τον απανταχού της γης Ελληνισμό. Διότι μας λένε ότι η Ελλάς είναι μία μικρή χώρα, είναι μία μικρή δύναμη. Ας μην αναφερθούμε στην πνευματική μας παράδοση και στην πνευματική μας δύναμη. Η Ελλάς μπορεί να είναι μικρή εντός των συνόρων του σημερινού Ελλαδικού κράτους, πόσοι θα είναι αύριο δεν το ξέρω, δέκα με έντεκα εκατομμύρια, όμως θα πρέπει να προσθέσουμε σ’ αυτούς τα άλλα δέκα εκατομμύρια Ελλήνων που βρίσκονται διασκορπισμένα σε ολόκληρη την υφήλιο. Σ’ αυτούς δε να προσθέσουμε άλλα δέκα εκατομμύρια Φιλελλήνων που είναι περισσότερο ενθουσιώδεις και μαχητικοί απ’ ό,τι μπορεί να είμαστε εμείς, οι κατά ταυτότητα Έλληνες. Συνεπώς, όλος αυτός ο κόσμος δημιουργεί πρώτον μια τεράστια πληθυσμιακή, δεύτερον οικονομική και τρίτον πνευματική δύναμη και μπορεί η Ελλάς έτσι να αποτελέσει μία τρομακτική δύναμη, όταν αυτός ο κόσμος συσπειρωθεί και οργανωθεί, ώστε να μην είμαστε ψοφοδεείς έναντι των «φίλων» σε εισαγωγικά και των εχθρών μας. Γιάννης Παπαγεωργίου : Προς ένα Οργανισμό Ηνωμένων Ελλήνων λοιπόν. Πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει ένας απλός οραματισμός ή υπάρχει θετική ανταπόκριση, θα πραγματοποιηθούν κάποιες συγκεκριμένες ενέργειες. Σαράντος Καργάκος : Μέσα στο σχεδιασμό που έχω κάνει έχω συμπεριλάβει και την παλιά πρωτεύουσα της Μακεδονίας, την Πέλλα. Μερικοί το θεώρησαν ως αστεϊσμό κάποτε, όταν πρότεινα να μεταφερθεί η πολιτική πρωτεύουσα της Ελλάδος στο Βορρά. Μάλιστα δεν πρότεινα τη Θεσσαλονίκη ως πρωτεύουσα, γιατί η Θεσσαλονίκη δεν έχει καμιά ανάγκη, είναι ένα αντίγραφο της Αθήνας. Πρότεινα λοιπόν Πέλλα. Όλα αυτά, τα οποία προτείνω, είναι βέβαια ένα όραμα, αλλά είναι απόλυτα πραγματοποιήσιμο όραμα. Και επειδή οσονούπω θα εορτάσουμε και την Εθνική μας επέτειο ένα μόνο θα σας πω. Όταν υπό συνθήκες δουλείας και χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας που έχουμε εμείς σήμερα και πολύ περισσότερο την ηλεκτρονική επικοινωνία, η Φιλική Εταιρεία κατόρθωσε να συνενώσει τους απανταχού της Ευρώπης, της Ασία και της Αφρικής Έλληνες, γιατί δεν θα μπορούσε μία αντίστοιχη Φιλική Εταιρεία σήμερα να συνενώσει και να οργανώσει τους απανταχού της γης Έλληνες; Κάποτε είχαμε ένα πολιτικό όραμα, αυτό που στην Εθνοσυνέλευση του 1844 ο Κωλέττης ονόμασε Μεγάλη Ιδέα. Αυτή η Μεγάλη Ιδέα αποτέλεσε το όραμα της εξωτερικής μα πολιτικής μέχρι το 1922, όταν το όραμα αυτό κατέπεσε μαζί με την υποχώρηση του στρατού μας στην Εκστρατεία που έγινε πέραν του Σαγγαρίου, στις παρυφές της Άγκυρας. Αυτό που θέλαμε να δημιουργήσουμε τότε ήταν η Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Σήμερα μπορούμε να δημιουργήσουμε την Ελλάδα των πέντε ηπείρων και των πέντε ωκεανών. Με το δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες ξεριζώθηκαν από τη Μικρά Ασία και ήρθαν στην Μητροπολιτική Ελλάδα ως πρόσφυγες αλλά και εκτός Ελλάδας. Σήμερα όμως στο ενάμιση εκατομμύριο των ανθρώπων που χάσαμε στη Μικρά Ασία, δε μιλάω γι’ αυτούς που επέζησαν και ήρθαν, μπορούμε να αντιτάξουμε τα τρία εκατομμύρια Έλληνες που βρίσκονται στην Αμερική. Μπορεί να ξεριζώθηκε ο Ελληνισμός από την Αίγυπτο, διακόσες χιλιάδες περίπου, αλλά ένας συμπαγής ελληνικός πληθυσμός ενός εκατομμυρίου ακμάζει στην Αυστραλία. Ένας Ελληνισμός που φτάνει στις εκατόν πενήντα με διακόσιες χιλιάδες ευημερεί στη Νότια Αφρική. Ένας άλλος Ελληνισμός ακμάζει στη Γερμανία, άλλος στο Βέλγιο, άλλος στη Σουηδία. Όλος αυτός ο Ελληνισμός είναι ασυντόνιστος, δεν έχει μία κατεύθυνση. Εγώ θα ήθελα να κάνουμε ό,τι κάνουν άλλοι λαοί, όπως παραδείγματος χάριν πριν από εκατό χρόνια δημιουργήθηκε στην Ιταλία ένας σύλλογος με την ονομασία Ντάντε Αλιγκέρι και ο οποίος κατηύθυνε τους απανταχού της γης Ιταλούς. Ο σύλλογος αυτός στην πορεία διαλύθηκε, γιατί στην τελευταία του φάση χαιρέτησε τα φασιστικά σχέδια του Μουσολίνι, αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα. Με το σύλλογο αυτό οι Ιταλοί μπορούσαν να συντονίζουν όλους τους Ιταλούς, όπου κι αν ήταν διασκορπισμένοι. Ανάλογο σύλλογο είχαν κάνει και οι Γάλλοι, ανάλογο επίσης είχαν δημιουργήσει και οι χιτλερικοί, γι’ αυτό είχαν δημιουργήσει Πέμπτη φάλαγγα σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Εμείς δεν έχουμε κάτι ανάλογο. Θα ήταν πολύ σημαντικό να γίνει κάτι τέτοιο. Είναι χρήσιμη μια τέτοια πολιτική, γιατί η Ελλάς δεν είναι μία χώρα που υπήρξε για τον εαυτό της. Μπορεί να είναι οι Έλληνες ένας λαός που πάντα ήταν ο εαυτός τους, αλλά ποτέ δεν ήταν για τον εαυτό τους, οι Έλληνες υπήρξαν πάντοτε για τον κόσμο. Με την έννοια αυτή προασπίζοντας τα δικά μας συμφέροντα θέλω να πιστεύω ότι προασπίζουμε και γενικότερα ανθρώπινα συμφέροντα, γιατί ποτέ ο Έλληνας δεν διανοείται να καταπατήσει την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα κανενός λαού. Θέλω να πιστεύω ότι στο εξωτερικό υπάρχει ένα τεράστιο πνευματικό δυναμικό, πέντε χιλιάδες πανεπιστημιακοί Έλληνες ή ελληνικής καταγωγής βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Αμερική. Ξέρετε ότι μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις που έγιναν την προηγούμενη χρονιά έγινε στην Αυστραλία από Ελληνίδα, από την οποία θα σωθούν χιλιάδες συνάνθρωποί μας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν ως επισκέπτες καθηγητές στην Ελλάδα; Να πω και κάτι άλλο. Αντί να στέλνουμε εμείς τα παιδιά μας στα Σκόπια για να γίνουν δάσκαλοι, αντί να τα στέλνουμε στη Σόφια ή στις άλλες βουλγαρικές πόλεις, στα πανεπιστήμια της βαλκανικής αλλά και της Ευρώπης, στο αγγλικό πανεπιστήμιο που βρίσκεται στη Βουδαπέστη ή στο Βουκουρέστι, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε εμείς εδώ, χωρίς να έχει παραβιασθεί το Σύνταγμα, δύο πανεπιστήμια Αποδήμου Ελληνισμού, στα οποία να έρχονται τα παιδιά των Ελλήνων του εξωτερικού ή ακόμη και παιδιά από τις βαλκανικές χώρες να σπουδάσουν εδώ και η Ελλάς να έχει διπλό κέρδος, πρώτον οικονομικό και δεύτερον ηθικό και πνευματικό. Αυτά τα παιδιά, όταν θα επιστρέψουν στις χώρες τους, θα είναι δυο φορές Έλληνες. Όταν λοιπόν κάνουμε ορισμένα τέτοια πράγματα, μπορούμε να τα συνδέσουμε με κάποιους θεσμούς. Παραδείγματος χάριν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, να γίνονται Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ολυμπία, όχι βέβαια στον αρχαιολογικό χώρο, αλλά στην ευρύτερη Ολυμπία. Σ’ αυτούς θα μπορούν να μετέχουν Έλληνες από την Ελλάδα, Έλληνες του εξωτερικού, αλλά και όσοι θεωρούν λόγω παιδείας, «της ημών παιδείας μετέχοντες» τους εαυτούς του Έλληνες, να συμμετέχουν κι αυτοί. Οι άλλοι Ολυμπιακοί Αγώνες, αυτοί που γίνονται τώρα, είναι ένα θέαμα, είναι μπίζνες και, αφού είναι μπίζνες, ας το εκμεταλλευτούμε κι εμείς. Θέλετε κύριοι το φως, να πληρώσετε, αλλιώς πηγαίνετε να τα πάρετε από αλλού. Μέσα από αυτό το κίνημα του Πανελληνισμού θα δημιουργηθούν ορισμένοι ηθικοί δεσμοί του Ελληνισμού, σαν αυτούς που υπήρχαν στο παρελθόν. Είχαμε τέσσερις μεγάλους Πανελλήνιους Αγώνες στην αρχαιότητα, ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα Πύθια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα. Έρχονταν απ’ όλα τα μέρη της γης Έλληνες να λάβουν μέρος και σήμερα που έχουμε τη δυνατότητα μέσα σε μια βραδιά να ξεκινήσουμε από την Αμερική και να φτάσουμε στην Ελλάδα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ανάλογα πράγματα και να δημιουργήσουμε τέτοιους ηθικούς δεσμούς που να δένουν τους Έλληνες της Ελλάδας με τους αδελφούς μας του εξωτερικού; Και κάτι άλλο. Έχουμε ελληνόπουλα τα οποία διαπρέπουν στα ξένα πανεπιστήμια και στα ξένα ερευνητικά κέντρα. Τι θα μας κόστιζε να τα φέρουμε τα παιδιά αυτά το Καλοκαίρι και να τα φιλοξενήσουμε; Η Προεδρία της Δημοκρατίας δεξιώνεται κάθε Καλοκαίρι στο Προεδρικό Μέγαρο όλους αυτούς του ρεμπεσκέδες, με συγχωρείτε για την έκφραση τη βαριά που είπα. Την ημέρα αυτή δε θα μπορούσε στην Πνύκα να βραβεύει, να δώσει έναν έπαινο, ένα χαρτί στα παιδιά μας που αριστεύουν, διακρίνονται στο εξωτερικό, για να μπορέσουν τα παιδιά αυτά να νιώσουν ότι υπάρχει μια Ελλάδα, μια πατρίδα τα σκέφτεται; Δεν ζητάω πράγματα υπερβολικά, απλά πράγματα είναι και με την έννοια αυτή όλον αυτόν τον κόσμο να τον κάνουμε να νιώθει ότι τον σκεφτόμαστε, ότι δεν είναι ένα ξένο σώμα. Γιάννης Παπαγεωργίου : Η κουβέντα μας ήταν πολύ εποικοδομητική κ. Καργάκο. Σας ευχαριστώ πολύ που είχατε την καλοσύνη να μας πείτε αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Σαράντος Καργάκος : Εγώ σας ευχαριστώ κ. Παπαγεωργίου για την πρόσκληση.